Vandaag de wedstrijd tegen Wuustwezel, een ploeg waartegen we de vorige keren kansloos verloren 11-2 en 14-1 en waartegen we nog geen enkele keer konden laten zien dat meisjes ook wel goed kunnen sjotten. Wuustwezel geldt vandaag zeker en vast als de sterkste ploeg uit onze reeks.

We moesten vandaag, net zoals de voorbije weken, een beetje puzzelen en verscheidene smsjes en telefoontjes plegen. Vrijdagavond kregen we de melding dat eerste doelvrouw Hayley ziek was en op zaterdagmorgen moest ook Jana nog afhaken wegens ziekte. Vermits ook tweede doelvrouw Caitlin nog in de lappenmand ligt moesten we nog dringend op zoek naar een doelman vermits het ons tegen het sterke Wuustwezel niet opportuun leek om een meisje zonder enige keeperservaring in het doel te zetten. Gelukkig werd Jelle Denis, keeper U10 jongens, bereid gevonden om onze meisjes te komen depanneren. Vermits er nog maar 9 meiden overbleven en enkele de voorbije weken serieus ziek waren geweest, zelfs Hannah had op vrijdagavond en zaterdagmorgen nog meer op het kleinste kamertje gezeten dan haar lief was, leek het ons ook geen overbodige luxe om nog wat extra manschappen erbij te zoeken. Ook al omdat onze meiden de dag voordien nog een sponsortocht van 10 km in de benen hadden. Gelukkig werd Xander (broer Kato) bereid gevonden om zijn zus te komen helpen en hij bracht ook nog zijn vriend Tibe mee, twee spelers die ook tot de U10 behoren en gelukkig voor ons hadden zij hun wedstrijd reeds op zaterdagmorgen afgewerkt. Een dikke dank je wel aan de jongens (en hun trainers en ouders) die ons steeds met heel veel plezier en enthousiasme uit de nood komen helpen wanneer dat nodig is !

Wuustwezel startte aan een verschroeiend tempo en liet het balletje vaak mooi van voet tot voet gaan. Onze meiden deden wat ze konden en speelden met veel inzet en werklust om de Wuustwezelse stormloop af te stoppen. Jelle kreeg al meteen heel wat werk op te knappen wat hij dan ook met veel bravoure deed. Hij zweefde menige poging van de geelblauwe jongens uit zijn doelvlak en dook vaak met gevaar voor eigen lijf en leden in de voeten van de tegenstanders en boven op de bal. Tweemaal had hij een beetje pech toen hij telkens een geweldige safe uit zijn mouwen schudde maar de afgeweerde bal tot tweemaal toe door een goedgevolgde Wezelnaar tegen het net werd getrapt. En in het eerste kwart moest hij zich nog een derde maal gewonnen geven zodat er met 0-3 even kon worden bijgestuurd. De score had nog veel hoger kunnen oplopen maar dankzij Jelle zijn geweldige prestatie en de uitmuntende inzet van heel de ploeg bleef de schade al bij al beperkt. In het tweede kwart kwamen Xander en Tibe ook in het veld zodat we wat meer ademruimte kregen maar het was Wuustwezel dat het gaspedaal bleef indrukken en menige aanval op ons doel losliet, maar telkens stond Jelle pal of staken onze verdedigers er een stokje voor. Het moet gezegd, het spel dat Wuustwezel op de grasmat toverde kon zelfs bij menig voetballiefhebber (waaronder mezelf) uit het Meerse kamp op veel bijval en respect rekenen. We moesten ook nog de 0-4 incasseren maar kwamen toch ook regelmatig onder de druk uit om zelf de neus aan het venster te steken. Vooralsnog zat Nienke in de tang van de verdediging maar we konden nu toch ook enkele doelpogingen noteren. Onder meer een geweldig schot van beide zussen, Nienke en Tooske, die helaas nog net in hoekschop werden geweerd. Ook waren er nog wat hete standjes voor het Wuustwezelse doel maar de bal viel vooralsnog niet goed, 0-4 bij de rust en we waren zeer tevreden met de geleverde strijd.

De tweede helft hetzelfde spelbeeld met een supersterk Wuustwezel dat er “fullspeed” tegenaan bleef gaan en Jelle vanuit alle hoeken bleef bestoken. Zo werd het al snel 0-6 voordat we de eer konden redden. Het waren Nienke en Kato die zich samen doorheen de Wuustwezelse verdediging konden wringen en Nienke liet de eer aan Kato om de bal in het nieuwe net te deponeren, 1-6. We kregen nog kansen maar het was Wuustwezel dat de plak bleef zwaaien en na het derde kwart stond er een 1-7 score op het bord ondanks het kranige verweer van onze meisjes en jongens.

Het vierde kwart moesten we zelfs al snel de 1-8 incasseren en vermoedelijk dacht Wuustwezel reeds wederom aan dubbele cijfers. Maar vanaf dat moment gebeurde er iets magisch. Toen de delege met voetbalkenner bij uitstek Roger Koyen (opa Sophie) stond te converseren had volgens onze supporters Nienke de bal in het net getrapt, 2-8 en daar waren we al supercontent mee. Het was zeker niet dat Wuustwezel nu de teugels liet vieren, zij bleven er vol voor gaan maar om de één of andere magische reden bleek plots alles bij onze meiden en 3 jongens te lukken. Het was Nienke die nu een kanonskogel afvuurde en de bal hoog en supermooi in het spiksplinternieuwe net zag ploffen, 3-8 en we fronsten toch even onze wenkbrauwen (in positieve zin). Toen Xander en Nienke elkaar enig mooi vonden was het Xander die warempel de 4-8 binnenschoot. De supporters gingen  nu volledig en met veel enthousiasme achter onze ploeg staan en het was wederom Nienke die kon scoren, 5-8. Nogmaals, dit was helemaal de verdienste van onze meisjes en jongens die nu de ene aanval na de andere op het Wuustwezelse doel lieten toekomen. Ook Wuustwezel bleef vollenbak gaan maar Jelle en onze verdediging blusten alle brandjes. De geelblauwe brigade wist niet van hen overkwam toen Nienke nogmaals de netten deed trillen, 6-8 en onze supporters en wijzelf waren het delirium nabij. Het werd ei zo na pas helemaal spannend toen Xander alleen voor de doelman verscheen en hij de 7-8 op een haar na miste. De tijd was daarna te kort en zo gingen we met opgeheven hoofd en super tevreden van het veld met onze zeer verdienstelijke 6-8 nederlaag.

Een super dikke pluim aan heel de ploeg die nooit de moed opgaven met te beginnen de grandioze prestatie van Jelle in het doel, het gesmaakte optreden van ons verdedigend vijftal Hannah, Sophie, Lore, Tooske en Tibe, de hardwerkende en nooit aflatende middenvelders Moira, Kato, Fien, Larissa en Xander en onze spits Nienke die wederom bewees dat ze het doel goed weet staan.

Maar we willen de jongens en entourage van Wuustwezel ook oprecht feliciteren met hun verdiende overwinning maar misschien nog wel meer met de manier waarop deze ploeg voetbalt. Een ploeg met enkele zeer vaardige spelertjes die absoluut weten hoe het spelletje moet gespeeld worden, kortom mooi om te zien, zelfs als tegenstander.

Na de wedstrijd bleven de meeste supporters niet al te lang “hangen”, enkel een klein select groepje hield het nog wat langer vol. Net toen het helemaal interessant begon te worden (o.a. verhalen over toyboys en dergelijke meer) besloot onze duivel-doet-al Myriam ons vriendelijk maar kordaat, bijna letterlijk, buiten te vegen en was aldus de tijd van gaan gekomen.

Bij het ter perse gaan van dit bericht vernamen we ook nog dat doelvrouw Hayley blijkbaar wel heel ziek is en zelfs een nachtje ter observatie in het ziekenhuis moest verblijven. Net zoals onze andere doelvrouw Caitlin wensen wij hen beiden een spoedig herstel toe !

Nu kunnen onze meisjes een weekje gaan uitwaaien op de zeeklassen en hopen wij hen fris en monter terug te zien verschijnen op woensdag 8 april voor de eerstvolgende training.

Den delege.