Vroeg opstaan vandaag want om kwart na 8 was het reeds verzamelen geblazen voor de trip naar Zandvliet. Voor Hilde (mama Lore) was het blijkbaar iets te vroeg want zij verscheen net te laat op het appel. Ook T2 Liesbeth verscheen niet op de afspraak maar zij moest blijkbaar nog wat bouwmaterialen aan de man proberen te brengen.

Tijdens de opwarming hadden we al in het snuitje dat het vandaag een lastige opdracht zou worden. Onze tegenstanders zagen er stuk voor stuk behendige voetballers uit.

Dat onze ploeggeest goed zit wisten we al maar werd nog eens extra bewezen door het feit dat Sophie zich tijdens de opwarming niet tiptop voelde en zelf vroeg om haar plaats op het veld in te ruilen voor een plaatsje op de bank. Zo kwam laatkomer Lore alsnog aan de aftrap.

Onze meisjes starten eerder aarzelend aan de wedstrijd en het klasseverschil werd meteen duidelijk. Zandvliet had een aantal zeer goede voetballers tussen de lijnen staan en het beloofde dan ook een zeer zware wedstrijd te worden. Ondanks dat onze meisjes hun uiterste best deden stond er na het eerste kwart reeds een 6-0 op het bord.

Tijdens de break en een babbeltje met de begeleider van Zandvliet bleek dat Zandvliet al hun jeugdploegen, ongeacht het verwachte niveau, in het laagste niveau 1 heeft ingeschreven. Ook de wedstrijd op het naburige veldje (U11) eindigde op een nulletje of twintig voor de thuisploeg. Mijn inziens heeft Zandvliet, en misschien ook nog wat andere ploegen, toch het nieuwe concept van de voetbalbond en de hervorming van het jeugdvoetbal niet al te best begrepen. De U10 van Zandvliet behoren zonder twijfel tot het betere gemiddelde en een vijftal spelers kunnen zonder moeite het allerhoogste niveau aan wat mij betreft.

In het tweede kwart wisselde de coach van de thuisclub enkele van deze sterke spelertjes (waarvoor dank) en nu kwamen we beter in ons spel. De thuisploeg bleef de toon aangeven maar onze meisjes deden wat ze konden en lieten het hoofd nooit hangen wat zeer positief is en bleven strijden tot de laatste seconde. In het tweede kwart moesten we nog maar 2 doelpunten incasseren zodat we met 8-0 gingen rusten.

Ook de tweede helft bleven we alles geven en iedereen deed zijn uiterste best. Sporadisch konden we ook de neus aan het venster steken maar tot echt doelgevaar of grote kansen kwamen we niet, het bleef bij goede bedoelingen. In het derde kwart moesten we nog 3 doelpunten toestaan en het laatste kwart, toen Zandvliet wederom op volle sterkte speelde, moesten we nog maar 2 ballen uit onze netten vissen wat ook betekent dat de fysiek van onze meisjes zeker crescendo gaat.

De einduitslag werd dus 13-0 in het voordeel van de thuisclub. De technische staf was supercontent met de inzet en het spel van onze meisjes. Ze deden wat ze konden en iedereen verdiende geen 1 maar 2 dikke duimen maar tegen deze sterke thuisclub was voor hen geen kruit gewassen. Zonder iemand tekort te willen doen sprongen deze meisjes  toch wat extra in het oog. Zo bewees o.a. Larissa dat zij enorme vooruitgang heeft gemaakt en ze legde misschien wel haar beste wedstrijd ooit op de mat. Ook Tooske kon haar goede vorm van vorige week moeiteloos aanhouden en ook tweede keeper Caitlin bewees vandaag dat ze zeker en vast kan uitgroeien tot een goeie goalie. Zij keepte een zeer goede tweede helft !

Normaal zijn wij er zeker de ploeg niet naar om commentaar te geven op de scheidsrechter, wij dragen sportiviteit immers hoog in het vaandel, maar toen alle spelertjes zich opmaakten om nog een strafschop te trappen zei deze man droogweg : “penalties, daar doe ik niet aan mee zenne” en weg was hij…… Dus geen penalties vandaag.

Na de wedstrijd werd er niet al te lang nagekaart in de kantine. De meeste mama’s moesten immers snel weg om hun zoonlief tijdig op een ander voetbalveld te bezorgen. Ook Kenn (vriend van T1 Petra) was ongeduldig en wou snel huiswaarts keren om met het poesje te gaan spelen…. Na wat wenkbrauwgefrons bleek het om de allernieuwste aanwinst ten huize Van Opstal – Brosens te gaan, met name de kater Gizmo. Misschien kan dit beestje, mits enige opleiding, nog uitgroeien tot de nieuwe mascotte van onze roze duivels.

Ook de aanwezigheid van Tracy (mama Hayley) en haar gevatte tussenkomsten werden wederom gesmaakt en zo gingen we toch met een goed gevoel terug richting Noorderkempen.

De meiden die zich vandaag stuk voor stuk prachtig inzetten waren : Hayley, Caitlin, Hannah, Sophie, Lore, Tooske, Kato, Moira, Larissa, Jana, Fien en Nienke.

Volgende week een weekje rust wegens het algemene forfait van Sint Job.

Den délégé.